آیا کودکان اوتیسم حرف می‌زنند؟ همه آنچه والدین باید بدانند!

رازهای گفتار کودکان اوتیسم، آیا سکوت نشانه ناتوانی است؟

برای پاسخ به سؤال اصلی، باید ابتدا درک درستی از اختلال طیف اوتیسم (ASD) داشته باشیم. اوتیسم یک اختلال رشدی عصبی است که بر نحوه تعامل، ارتباط و رفتار افراد تأثیر می‌گذارد. مهم است بدانیم که اوتیسم یک طیف است. این یعنی علائم و شدت آن در افراد مختلف، بسیار متنوع است. درست همان‌طور که اثر انگشت هر فرد منحصر به فرد است، تجربه اوتیسم نیز برای هر کودک، متفاوت خواهد بود.

یکی از جنبه‌های کلیدی که در اوتیسم تحت تأثیر قرار می‌گیرد، ارتباط است. اما ارتباط فقط به معنای حرف زدن نیست. ارتباط، مفهومی بسیار گسترده‌تر است که شامل زبان بدن، اشاره‌ها، حالات چهره، استفاده از تصاویر و ابزارهای کمکی و البته، کلام می‌شود.

بنابراین، در پاسخ به سؤال آیا کودکان اوتیسم حرف میزنند؟ که در نی نی سایت هم بسیار پرسیده شده است باید گفت: بله، بسیاری از کودکان اوتیسم حرف می‌زنند، اما نه همه آنها و نه به یک شکل.

درست است که دیر حرف زدن کودک یکی از علائم شایع اوتیسم است و بسیاری از والدین نگران دیر حرف زدن کودک و اوتیسم هستند. اما این تاخیر به معنای عدم توانایی مطلق در صحبت کردن نیست. بسیاری از کودکان اوتیسم با دریافت مداخلات مناسب، به ویژه گفتاردرمانی تخصصی، می‌توانند مهارت‌های گفتاری خود را به طور چشمگیری ارتقا دهند و به سطحی از ارتباط کلامی برسند که نیازهایشان را برآورده کند.

از طرف دیگر، گروهی از کودکان اوتیسم ممکن است به طور کامل غیرکلامی باشند یا به‌اصطلاح کم کلام در نظر گرفته شوند. اما حتی برای این کودکان نیز، سکوت به معنای ناتوانی در ارتباط نیست. آنها می‌توانند از روش‌های ارتباطی غیرکلامی مانند زبان اشاره، تصاویر، سیستم‌های تبادل تصویر (PECS) و سایر ابزارهای کمک ارتباطی (AAC) برای بیان خواسته‌ها، احساسات و افکار خود استفاده کنند.

نکته کلیدی این است که تمرکز را از حرف زدن به هر قیمت به ایجاد ارتباط مؤثر تغییر دهیم. هدف نهایی، توانمندسازی کودک اوتیسم برای برقراری ارتباط معنادار با دنیای اطرافش است، چه از طریق کلام و چه از طریق روش‌های دیگر.